พลูโต เป็นวัตถุที่เล็กที่สุด และไกลที่สุดเมื่อเทียบกับดาวข้างเคียง ดาวพลูโต เป็นประเด็นถกเถียงมายาวนาน ว่ามีลักษณะที่ถือเป็นดาวเคราะห์ในระบบสุริยะจักรวาลนี้ได้หรือไม่ สำหรับคนส่วนมากบนโลก มันคงจะนับเป็นดินแดนที่ยากจะจินตนาการถึง และไม่อาจมั่นใจได้ว่าการค้นพบใดๆจะมีความสำคัญจริง อย่างไรก็ตาม ยังมีกลุ่มคนที่ยืนยันจะเชื่อและทะเยอทะยานที่จะสำรวจโลกที่ห่างไกลนัก

 

ในขณะเดียวกัน โลกของ “ศิลปะ” โดยเฉพาะในสังคมและช่วงเวลาเช่นนี้ หากจะเปรียบเปรยกับดาวพลูโตก็คงเข้าใจได้ไม่ยากนัก การศึกษาและอนาคตทางการงานด้านศิลปะนั้นยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางอย่างที่ควร ยังมิใช่ดาวฤกษ์ที่สว่างไสวน่าไขว่คว้า หรือดาวเคราะห์ที่เสถียรมากพอจะกล้าลงจอดศิลปะ เป็นการเข้าใจถึงแก่นความต้องการและความนึกถึงของบุคคลนั้นๆ ด้วยตนเอง จึงต้องใช้เวลาและความทุ่มเทอย่างมาก

 

หนทางนี้ลำพังเองก็ไม่ง่ายนักแล้ว หากแต่เป้าหมายปลายทางนั้นยิ่งกว่า อาจเป็นคำตอบที่ไม่มีวันหาได้ในชีวิตสำหรับบางคนการจะไปถึงจุดหมายได้ จะต้องสร้าง จุดเริ่มต้นที่อนุญาตให้การทดลอง การเรียนรู้ ผ่านการลองผิดลองถูก เกิดขึ้นให้ได้ก่อนคำถามและสิ่งน่าวิตกมากมายอาจประดังเข้ามาจากรอบข้าง แม้จะมาจากความเป็นห่วงก็ตาม แต่ก็เป็นปัจจัยที่จะล่ามเราจากการเริ่มต้นภารกิจตั้งแต่แรกด้วยซํ้า

 

การเดินทางไปสู่อวกาศเคยเป็นเพียงฝันกลางวันของมวงมนุษยชาติ

แต่ในวันหนึ่ง ฝันก็เป็นจริงได้เช่นกัน พลูโตก็เป็นที่ที่สามารถเอื้อมถึงได้สำหรับผู้ที่เชื่อมั่น

 

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าสุดท้ายแล้ว พลูโตจะถูกระบุว่าเป็นดาวเคราะห์ ดาวแคระ หรือสิ่งใดก็ตาม ก็อาจไม่ใช่ประเด็นสำคัญเลย สิ่งที่ได้เรียนรู้ทั้งหมดอยู่ในการค้นพบตนเองระหว่างการเดินทางมากกว่า

เพราะทุกคนมี “พลูโต” ของตนเอง

ดินแดนที่เป็นสิ่งใดก็ได้ตามแต่เราจะให้มันเป็น